czas płynie

См. также в других словарях:

• czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… …   Słownik języka polskiego

• płynąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IVa, płynąćnę, płynąćnie, płyń, płynąćnął, płynąćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o płynie: przemieszczać się w określonym kierunku; lać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rzeki płyną do… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• latka — pot. Latka lecą «czas płynie szybko, niepostrzeżenie»: Najmłodszy z Bondów – Pierce Brosnan – wygląda przy nim jak wymoczek. Connery, choć latka lecą, jest o wiele bardziej interesujący niż większość przystojniaków kina. CKM 8/1999. Proszę,… …   Słownik frazeologiczny

• chyżo — chyżożej przysłów. od chyży Rumak mknął chyżo. Czas płynie chyżo …   Słownik języka polskiego

• jałowo — przysłów. od jałowy (zwykle w zn. 2, 3 i 4) a) w zn. 2: Jałowo wyglądająca ziemia. przen. Czas płynie jałowo. b) w zn. 3: Gotować, jeść jałowo. c) w zn. 4: Pobrać jałowo próbki pokarmu …   Słownik języka polskiego

• nieubłaganie — 1. «w sposób nieubłagany; bez litości, bezwzględnie» Walczyć nieubłaganie z nieuczciwością. 2. «nieodwołalnie, nieuchronnie» Czas płynie nieubłaganie. Starość, śmierć się zbliża nieubłaganie …   Słownik języka polskiego

• płynąć — ndk Vb, płynąćnę, płynąćniesz, płyń, płynąćnął, płynąćnęła, płynąćnęli 1. «o płynie: przemieszczać się, lać się, toczyć się (w pewnym kierunku)» Płynie woda, roztopiony asfalt. Płynie rzeka, strumień (bystro, wartko, leniwie, spokojnie). Powoli… …   Słownik języka polskiego

• w — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n ndm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} litera alfabetu polskiego; stanowi odpowiednik spółgłoski {{/stl 7}}{{stl 8}}w {{/stl 8}}{{stl 7}} {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• gotować — ndk IV, gotowaćtuję, gotowaćtujesz, gotowaćtuj, gotowaćował, gotowaćowany 1. «poddawać produkt działaniu wysokiej temperatury przez utrzymywanie go we wrzącej wodzie lub w innym płynie albo w parze; doprowadzać płyn do stanu wrzenia, utrzymywać… …   Słownik języka polskiego

• pomoczyć — dk VIb, pomoczyćczę, pomoczyćczysz, pomoczyćmocz, pomoczyćczył, pomoczyćczony 1. «uczynić coś mokrym, wilgotnym, polać płynem; zwilżyć, zmoczyć» Pomoczyć chustkę łzami. 2. «potrzymać coś w płynie przez jakiś czas» Pomoczyć sparzoną rękę (w zimnej …   Słownik języka polskiego

• w — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę w» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcje) w miejscowniku lub bierniku; tworzy wraz z rzeczownikiem… …   Słownik języka polskiego